بوراگو

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

بوراگو (لاتین بوراگو) - علفی سالانه از خانواده گل گاوزبان. مردم بوراگو را خیار یا گل گاوزبان می نامند.

شرح

بوراگو یکساله موی درشت است که طول آن از شصت سانتی متر تا یک متر می رسد. ریشه های بوراگو محوری هستند و ساقه های توخالی ، آجدار و نسبتاً ضخیم که به سمت بالا منشعب می شوند می توانند صعودی یا مستقیم باشند.

ساقه پایینی و برگهای پایه با شکل بیضی شکل یا بیضوی متمایز می شوند. نزدیک به پایه ها ، آنها بتدریج به شکل دمبرگ های کوتاه مخروط می شوند و قسمت بالای آنها نسبتاً مبهم است. در مورد برگهای ساقه ، آنها با شکل بیضی شکل بیضی شکل مشخص می شوند. همه آنها ساقه را در آغوش گرفته و بی حالت هستند و مانند خود ساقه ها ، به طور گسترده ای از موهای سفید و نسبتاً سفت پوشیده شده اند.

گل های بوراگو که روی پاهای بلند نشسته اند ، در فرهای عجیب و غریب جمع می شوند. کاسه های پر موی سفت آنها تقریباً تا پایه ها به چندین لوب خطی نیزه ای تقسیم می شوند. هر گل دارای پنج پرچم است و حلقه های آنها ، که طول آنها از طول فنجان ها بیشتر است ، مجهز به لوله های کوتاه هستند و به رنگ سفید یا آبی تیره رنگ آمیزی شده اند. می توانید گلدهی این گیاه را از ماه ژوئن تا آگوست تحسین کنید.

میوه های بوراگو آجیل های کوچک توده ای و بیضی شکل هستند که از ژوئیه تا سپتامبر رسیده می شوند.

جایی که رشد می کند

سرزمین بوراگو جنوب غربی اروپا و سوریه است. در طبیعت ، این گیاه را می توان در تعدادی از کشورهای آمریکای جنوبی ، شمال آفریقا و جنوب اروپا یافت. بوراگو در آسیای صغیر نیز یافت می شود. اغلب ، این گیاه مفید مانند یک علف هرز رشد می کند ، اما در کشورهای دارای زنبورداری توسعه یافته (فرانسه ، انگلستان و غیره) ، به عنوان یک گیاه عسل نیز رشد می کند.

کاربرد

با اضافه کردن بوراگو ، آنها okroshka ، سالاد و غذاهای جانبی عالی برای غذاهای ماهی و گوشت تهیه می کنند. علاوه بر این ، این گیاه یک گیاه پرگونوس عالی و گیاهان شیرین است - عسل از آن بسیار سبک و خوشمزه به نظر می رسد. برگ های گاوزبان تازه خورده می شوند و گل ها یا شیرین شده یا تازه هستند.

و اگر بوراگو را همزمان با سیب زمینی بکارید ، این گیاه به کاهش فعالیت سوسک سیب زمینی کلرادو کمک می کند ، که 95 درصد از محصول را ذخیره می کند.

قسمتهای هوایی بوراگو گاهی برای رنگرزی پارچه های پشمی استفاده می شود - آنها رنگ آبی غنی پیدا می کنند.

بوراگو یک ملین و ادرارآور عالی محسوب می شود. برگهای این گیاه (چه تازه و چه خشک) یک درمان عالی برای بیماریهای پوستی ، نقرس و روماتیسم است. علاوه بر این ، آنها دارای یک اثر پوششی ، تب بر و تسکین دهنده هستند. و سالاد ویتامین با افزودن بوراگو به جلوگیری از فرآیندهای التهابی در روده ها و کلیه ها کمک می کند ، و همچنین تأثیر مفیدی بر متابولیسم دارد.

مواد معدنی موجود در بوراگو به تقویت سیستم قلبی عروقی و تأثیر مثبت بر ترکیب خون کمک می کند. و پتاسیم و کلسیم موجود در برگهای این گیاه برای حفظ سلامت سیستم عصبی حیاتی است.

گل گاوزبان در زیبایی شناسی نیز استفاده می شود - بر اساس آن ، محصولات عالی برای مراقبت از پوست های حساس و مشکل دار تهیه می شود.

در حال رشد

بوراگو عمدتا در مناطق آفتابی روی خاکهای سبک آهکی و شنی کاشته می شود و این کار را می توان چندین بار در طول سال انجام داد. به عنوان یک قاعده ، چمن ارزشمند در پاییز و بهار کاشته می شود. محصولات زمستانی نیز موفقیت چندانی نخواهند داشت.

هنگام کاشت ، بذر گل گاوزبان به عمق حدود سه تا چهار سانتی متر کاشته می شود ، در حالی که فاصله بین ردیف ها نباید از شصت سانتی متر کمتر باشد.

بوراگو نیازی به مراقبت خاصی ندارد: این محصول باید به موقع علف هرز ، تغذیه و شکسته شود.و در صورت خشکسالی ، بوراگو آبیاری می شود و تا ده تا پانزده سطل آب در هر صد متر مربع می ریزد.