2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
گالزیا (لاتین Halesia) - تیره ای از درختچه های زینتی گلدار از خانواده Styrax. این گیاه را اغلب زنبق درخت دره ، درخت برف و زنگ نقره می نامند. چنین نام هایی به دلیل گلهای بزرگ زنگوله ای داده شد. این جنس شامل چهار گونه است که سه گونه از آنها بومی آمریکای شمالی و چین است. در روسیه ، گالزیا چندان محبوب نیست ، اما توسط باغبانان آماتور در حیاط شخصی خود ، در پارک ها و میدان ها در منطقه کراسنودار پرورش داده می شود.
انواع متداول و ویژگی های آنها
* Galezia carolina (lat. Halesia caroliniana) - این گونه با درختچه هایی با تنه مستقیم ضخیم تا ارتفاع 3 متر ، پوشیده از پوست توده ای قهوه ای روشن نشان داده می شود. برگها سبز روشن ، متناوب ، بیضوی ، با نوک نوک تیز ، تا 10-12 سانتی متر طول دارند. گلها سفید یا صورتی کم رنگ ، به شکل زنگوله ای ، چهار پلکانی ، روی پایه های نازک نشسته ، به صورت دسته ای جمع آوری شده اند. کارولین گالزیا 10-15 روز شکوفا می شود ، به عنوان یک قاعده ، گلدهی در اواخر ماه مه - اوایل ژوئن رخ می دهد. میوه ها بزرگ ، آجدار ، تا 3.5 سانتی متر طول دارند. دانه ها بالدار هستند. میوه ها در اواخر آگوست می رسند. در طبیعت ، Caroline galezia در آمریکای شمالی یافت می شود ، در سواحل رودخانه ها و دامنه های کوه رشد می کند.
* کوه گالزیا (lat. Halesia monticola) - این گونه با درختچه ها و درختان برگریز تا ارتفاع 25 متر با تاج وسیع مخروطی شکل نشان داده می شود. شاخه های جوان صاف ، خاکستری-قهوه ای ، خاکستری-سیاه با افزایش سن ، با فلس های عمیق هستند. برگها مستطیل یا بیضوی ، متناوب ، با لبه های ناهموار هستند. گلها سفید ، زنگوله ، تا 2.5 سانتی متر طول دارند. میوه آن قهوه ای رنگ است و دارای دنده های بالدار است. در حال حاضر ، گالزیای کوهی در جنوب روسیه و همچنین در مولداوی و اوکراین رشد می کند.
شرایط رشد
مکان گالزیا ترجیحاً آفتابی است و امکان سایه روشن وجود دارد. محافظت در برابر بادهای سرد الزامی است. خاکها مطلوب بارور ، مرطوب ، دارای زهکشی خوب ، بدون تراکم هستند. گالزیا خاکهای باتلاقی ، بسیار اسیدی و شور را تحمل نمی کند. وجود آهک در خاک نیز منع مصرف دارد.
گالزیا نسبتاً مقاوم است ، اما جوانه های گل در زمستان های سرد می توانند آسیب ببینند. به همین دلیل است که پس از زمستان های سرد نباید انتظار گلدهی فراوان را داشته باشید. شما می توانید محصول را زیر تاج درختان بزرگ پرورش دهید ، جایی که مطلوب ترین اقلیم ایجاد می شود ، که باعث کاهش یخبندان می شود.
تکثیر و کاشت
تکثیر گالزیا توسط بذر ، لایه بندی و قلمه زدن انجام می شود. در خط میانی ، پیوند ارجحیت دارد. قلمه ها از شاخه های نیمه تازه تازه بریده می شوند. قبل از کاشت ، قلمه ها در محلول ایندولیل بوتیریک اسید خیس می شوند. در این مورد ، میزان ریشه زایی 68 است. در مناطق جنوبی ، کشت توسط بذر تکثیر می شود ، سرعت جوانه زنی آنها کم است ، فقط 60-62.
اکثر باغبانان با نهال های دوساله دچار بیماری قلم خون می شوند. قبل از کاشت ، ظرف با نهال به مدت 20-25 دقیقه در آب گرم غوطه ور می شود. بستر باید کاملاً با آب اشباع شود. قطر گودال کاشت باید حدود 50 سانتیمتر ، عمق - 60 سانتیمتر باشد. یک لایه ماسه یا سنگ خرد شده در انتهای گودال گذاشته می شود ، مخلوط خاک متشکل از خاک حاصلخیز و هوموس ریخته می شود و نهال پایین آورد ریشه ها صاف می شوند و حفره ها با زمین پر شده و فشرده می شوند.
پس از کاشت ، ناحیه نزدیک ساقه آبیاری و مالچ می شود. توصیه می شود از ذغال سنگ نارس یا چوب به عنوان مالچ استفاده کنید. یقه ریشه نهال باید در سطح سطح خاک یا چند سانتیمتر بالاتر قرار گیرد. برای اولین بار ، نهال ها باید از نور خورشید سایه دار شوند.
مراقبت
از روش های اجباری برای مراقبت از محصول - تغذیه و آبیاری. گیاهان در اوایل بهار و قبل از گلدهی تغذیه می شوند. آبیاری سیستماتیک است ، حجم آب در خشکسالی و قبل از آماده سازی گیاهان برای زمستان افزایش می یابد. هرس بهداشتی در بهار و پاییز انجام می شود. هرس تکثیر گالزیا غیر ضروری است ، اما ممنوع نیست.
