نارون

2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39

نارون (لاتین Ulmus) - جنس بزرگی از درختان بلند متعلق به خانواده نارون (lat. Ulmaceae). آنها برای اولین بار بیش از 40 میلیون سال پیش با نارون آشنا شدند. در طبیعت ، نمایندگان جنس در قفقاز (ارمنستان ، گرجستان ، آذربایجان و غیره) ، در آسیای مرکزی ، آمریکای شمالی ، برخی از کشورهای اروپایی و البته در روسیه ، یعنی در اورال جنوبی و منطقه ولگا رشد می کنند. زیستگاههای معمولی جنگلهای برگریز ، جنگلهای صنوبر ، مناطق دارای خاک حاصلخیز است. نامهای دیگر نارون ، پوست توس است.

ویژگیهای فرهنگ

نارون با درختان برگریز به ارتفاع 40 متر نشان داده می شود. همچنین در فرهنگ نمایندگان جنس وجود دارند که به شکل درختچه های بزرگ با تاج گسترده به شکل کروی یا به شکل استوانه رشد می کنند. شاخه های فرهنگ مورد بررسی هموار است. شاخه های جوان نازک هستند. پوست ، به نوبه خود ، کاملاً قوی ، قهوه ای ، در سنین جوانی بسیار صاف است ، بعداً - خشن ، مجهز به شیارها و ترک ها.

سیستم ریشه درخت نارون قوی است. ریشه ها بزرگ ، منشعب ، عمیق در خاک نفوذ می کنند. شاخ و برگ متناوب ، دو ردیف ، کامل ، گاهی نابرابر ، اغلب دندانه دار ، دو دندانه یا سه دندانه ، در اندازه های مختلف ، بر روی دمبرگ های کوتاه نشسته ، دارای ستون های آویزان نیزه ای است. در پاییز ، شاخ و برگ رنگ زرد یا قهوه ای به خود می گیرد. گلهای نمایندگان جنس نارون بسیار کوچک هستند ، قابل توجه نیستند ، به صورت دسته ای جمع آوری می شوند ، که به نوبه خود توسط زیره شاخ و برگ تشکیل می شوند. مشخصه آنها یک پریانت پنج قسمتی به شکل زنگ است. گلدهی کوتاه است ، تا ظاهر شدن برگها ادامه دارد. برخی از گونه ها با گل پاییزی خود متمایز می شوند.

میوه فرهنگ با آجیل بال مسطح نشان داده شده است. دانه حاوی آندوسپرم نیست ، از نظر ظاهری شبیه عدس است. رسیدن میوه در اواخر بهار - اوایل تابستان مشاهده می شود ، که کاملاً به شرایط آب و هوایی بستگی دارد ، به عنوان مثال ، در کشورهای قفقاز ، میوه ها در ماه مه می رسند. میوه دهی فراوان است ، سالانه ، تا 30 کیلوگرم بذر را می توان از یک درخت به دست آورد. به هر حال ، طول عمر یک درخت به طور متوسط 100-120 سال است ، اگرچه در طبیعت نمونه هایی وجود دارد که از مرز 400 سال فراتر رفته اند.

ویژگی های رو به رشد

همه اعضای جنس هم رویشی و هم از طریق بذر تکثیر می شوند. مورد دوم شامل کاشت بلافاصله پس از جمع آوری دانه ها است ، زیرا پس از چند روز جوانه زنی بذرها به طور قابل توجهی خراب می شود. توصیه می شود بذرها را در فاصله 20-25 سانتی متر از یکدیگر بکارید ، آنها نباید عمیقاً کاشته شوند ، حداکثر تا عمق 5-7 میلی متر. سال بعد ، گیاهان رشد کرده به مکان دائمی منتقل می شوند. محصول باید در مناطق دارای خاک حاصلخیز ، سست ، قلیایی و تازه کاشته شود. در خاکهای شور ، خشک ، غرقاب ، غرقاب و نابارور ، نارون احساس نقص می کند ، به آرامی رشد می کند ، اغلب تحت تأثیر آفات و بیماری ها قرار می گیرد و اغلب می میرد.

در سالهای اولیه ، گیاهان نیاز به مراقبت دقیق و منظم دارند. توجه خاصی باید به روشی به نام آبیاری توجه شود. هنگام خشک شدن کما خاکی ، آبیاری توصیه می شود. سمپاشی نیز تشویق می شود ؛ بهتر است در ساعات عصر نزدیک به غروب خورشید انجام شود. اگر آبیاری را حذف کنید یا آنها را بسیار نادر انجام دهید ، شاخ و برگ گیاهان زرد می شود و شروع به ریزش می کند. پوشش بالا برای فرهنگ مورد بحث اهمیت کمتری ندارد. آنها باید از اوایل بهار و سپس ماهانه انجام شوند. لازم است از کودهای آلی و کودهای معدنی پیچیده استفاده شود. دومی را می توان در بازار باغ یا فروشگاه های تخصصی خریداری کرد.

کاربرد

نارون عمدتا برای محوطه سازی حیاط خلوت شخصی و همچنین پارک ها و باغ های بزرگ شهر استفاده می شود. آنها اغلب در خیابان های شهر و کنار جاده ها کاشته می شوند. برخی از انواع برای برش مناسب هستند ، که از آنها اشکال غیر معمول تشکیل می دهند.تنها عیب این فرهنگ آلودگی مکرر توسط آفات است ، بنابراین ، استفاده از آنها در مزارع استپی یک مرحله خطرناک است. پوست نارون برای به دست آوردن رنگهای خانگی و چوب برای ساخت مبلمان و ساخت تکیه گاه استفاده می شود.