2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
Vodyanik (lat. Empetrum) - تیره ای از درختچه ها و درختچه های کوتوله خزنده همیشه سبز از خانواده Heather. این گیاه به نام های باگنوکا ، شیکشا ، زغال اخته ، توت خرس ، بلوبری خوک و علف سیاه نیز شناخته می شود. همه گونه های موجود میوه های خوراکی دارند ، اما فقط یک گونه کشت می شود - زغال اخته سیاه.
پخش شدن
در طبیعت ، زغال اخته در مناطق معتدل و زیر قطبی (روسیه ، فنلاند ، اسپانیا ، ایسلند ، بریتانیا ، گرینلند ، کانادا ، ایالات متحده ، ژاپن ، چین ، کره ، مغولستان) یافت می شود. برخی از گونه ها بومی آندهای شیلی ، مالویناس ، تریستان دا کونها و تیرا دل فوئگو هستند.
در قلمرو روسیه ، فرهنگ در مناطق شمالی گسترده شده است: سیبری ، شرق دور ، ساخالین ، کامچاتکا و جزایر کوریل. زیستگاههای معمولی انواع وحشی کلمبری عبارتند از تندرا صخره ای و خزه ای ، جنگلهای مخروطی ، باتلاق اسفناج ، ماسه های باز ، تپه های شنی ، برآمدگی گرانیت و کوهها.
ویژگیهای فرهنگ
وودیانیکا یک درختچه یا درختچه کوتوله خزنده کم ارتفاع 20 تا 30 سانتی متر است که بصورت توده ای رشد می کند. ساقه به شدت برگ دار ، منشعب ، رنگ قهوه ای تیره است. در سنین پایین ، ساقه در سراسر سطح با موهای قهوه ای پوشانده شده است.
پرده ها به سرعت رشد می کنند ، در حالی که ریشه های اتفاقی را تشکیل می دهند. شاخه های مرکزی با گذشت زمان از بین می روند. شاخه های زغال اخته در "بالش" خزه ای مجهز به غدد دقیق کهربا یا رنگ سفید پنهان شده اند و طول آنها به 50 تا 100 سانتی متر می رسد.
برگها کوچک ، دمبرگ کوتاه ، بیضوی باریک ، به طول 3-10 میلی متر است. لبه های برگها بسته یا خم شده به سمت پایین ، از نظر ظاهری برگها شبیه سوزن هستند و خود درختچه شبیه صنوبر کوتوله است. گلها نامرئی ، زیر بغل ، مجهز به پریانت اکتینومورف با سه کاسبرگ و سه گلبرگ به رنگ قرمز ، صورتی یا بنفش هستند. در بخش اروپایی روسیه ، زغال اخته در آوریل-مه ، در سیبری-در مه-ژوئن شکوفا می شود.
این میوه یک توت قرمز یا سیاه با پوست خشن و دانه های سفت است. در ظاهر ، میوه ها شبیه بلوبری هستند. میوه ها در آگوست-سپتامبر (بسته به شرایط آب و هوایی) رسیده و تا بهار آینده روی شاخه ها باقی می مانند.
شرایط رشد
وودیانیکا خاک های ماسه ای ترش و اسیدی با زهکشی خوب را ترجیح می دهد. مربوط به خاکهای فشرده ، سنگین و غلیظ است. این فرهنگ برای مناطق آفتابی مطلوب است ، اگرچه در سایه جزئی بدتر نمی شود. برخی از انواع سایه کامل را می پذیرند ، و این قابل درک است ، زیرا زیستگاه طبیعی زغال اخته جنگل های مخروطی و تاندرا است.
تکثیر و کاشت
کروبری با بذر ، قلمه و لایه بندی تکثیر می شود. استفاده از بوته های وحشی گرفته شده از جنگل بلامانع است. این روش ساده و م effectiveثر است و مشمول هر باغبانی است ، حتی کسانی که تجربه کاشت درخت و درختچه را ندارند.
گودال کاشت برای نهال از قبل آماده شده است ، عمق آن باید حدود 40-50 سانتی متر و عرض 30-40 سانتی متر باشد. در پایین گودال ، یک غلتک از مخلوطی از خاک چمن ، ماسه تشکیل می شود و ذغال سنگ نارس به نسبت مساوی ، و زهکشی با ضخامت 10-12 سانتی متر از ماسه درشت یا سنگ خرد شده انجام می شود.
یقه ریشه دفن نشده است ، باید چند سانتی متر بالاتر از سطح خاک قرار گیرد. با گذشت زمان ، یقه ریشه به سطح زمین می افتد. خاک در ناحیه نزدیک ساقه با دقت فشرده می شود ، به وفور آبیاری می شود و با ذغال سنگ نارس یا برگهای سالم افتاده مالچ می شود. فاصله بین گیاهان باید 30-50 سانتی متر باشد.
مراقبت
مراقبت از توت فرنگی روشهای استاندارد برای اکثر محصولات میوه و توت است. آبیاری در صورت نیاز انجام می شود ، نباید اجازه داد خاک خشک شود. آبیاری به ویژه در طول خشکسالی طولانی مدت بسیار مهم است. فرهنگ نسبت به تغذیه نگرش مثبتی دارد. در طول فصل ، دو پانسمان کافی است: در بهار - با مواد آلی ، در تابستان - با nitroammophos.
هرس بهداشتی کمی برای زغال اخته لازم است.وجین در چند سال اول زندگی انجام می شود ، سپس قسمت فوقانی گیاهان علف های هرز را به تنهایی سرکوب می کند. نظارت بر رشد گیاهان مهم است ، در غیر این صورت آنها می توانند در فواصل طولانی رشد کرده و محصولات همسایه را جابجا کنند.
