2024 نویسنده: Gavin MacAdam | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 13:39
آنتولیزا - جنس کوچک و کمی شناخته شده از خانواده Kasatikov. متعلق به دسته بنه ها است. آمریکای جنوبی به عنوان میهن شناخته می شود. کارل لینایوس نمایندگان این جنس را مورد مطالعه قرار داد و با وجود سابقه طولانی آنها ، در بین باغداران و گل فروشان به رسمیت شناخته نشد.
جالب اینجاست که مردم آنتولیز را یک گل دیوانه می نامند. این جنبه به دلیل توانایی گیاه در پرتاب سریع جوانه ها است ، که به هر حال ، بسیار شبیه دهان شکارچیان است. در طبیعت ، گیاهان فقط در خانه یافت می شوند. زیستگاه های معمولی بوته ها و جنگل های سایه دار است.
ویژگیهای فرهنگ
آنتولیز توسط بنه هایی با شاخه های ساده و به ندرت منشعب نشان داده می شود که با شاخ و برگ سبز خطی یا xiphoid تاج گذاری شده است. گلها کوچک هستند ، و دارای شکافهای کامل ، در گل آذین دو طرفه سنبله شکل جمع آوری شده اند. پریانت دارای یک لوله استوانه ای شکل با لوب های کوتاه در اندازه های مختلف است. میوه ها در کپسول های نازک ارائه می شوند که هنگام رسیدن ترک می خورند.
همانطور که قبلاً ذکر شد ، نمایندگان این جنس به ندرت در باغبانی تزئینی استفاده می شوند. با این حال ، برخی از گونه ها موفق شدند زیبایی خود را تحت الشعاع قرار دهند و در سایت های متخصصان و آماتورها مستقر شوند. برای مثال ، آنتولیز حبشی (lat. Antolyza abyssinica) را در نظر بگیرید. این گیاه توسط گیاهانی با ارتفاع بیش از 70 سانتی متر با شاخ و برگ خطی و گل آذین قرمز ساده و چند گل نشان داده نمی شود.
جالب توجه نیست گونه ای به نام antolyza cunonia (lat. Antolyza cunonia). با رشد کم مشخص می شود-فقط 40-50 سانتیمتر ، شاخ و برگ دراز خطی به مقدار بیش از 5 قطعه و گلهای قرمز غنی ، که در گل آذین های شل به شکل سنبله جمع آوری شده اند. یکی از ویژگی های متمایز آنتولیز کاتونیا ، ناهمواری لوب های پریانت است.
همچنین قابل توجه زیبایی شاخه ای آفریقایی Antolyza paniculata است. مشخصه آن ساقه های بسیار قوی است و بر خلاف سایر نمایندگان جنس ، ساقه های بسیار شاخه ای دارند که به ارتفاع 1 متر می رسند. ساقه به نوبه خود دارای برگ های بلند نیزه ای و گل آذین سرسبز چند گلدار با رنگ قرمز با رنگ زرد است.
ویژگی های رو به رشد
باغبانان باتجربه توجه می کنند که کشت آنتولیز به طور کلی بسیار شبیه به تکنیک کشاورزی گلادیولی است. هر دو جنس به بنه تعلق دارند. مانند گلادیول ، آنتولیز در خاکهای حاصلخیز ، نسبتاً مرطوب ، شل ، شنی یا لومی و از همه مهمتر خاکهای کشت شده احساس خوبی دارد. خاک ترش ، سنگین ، پرآب ، فقیر و شور برای رشد آنتالیز مناسب نیست.
بنه های آنتالیز در بهار کاشته می شوند ، اما همیشه پس از گرم شدن خاک حداقل تا 10 درجه سانتیگراد. باغداران توصیه می کنند که محصول را در فواصل کوتاه به منظور دستیابی به گلدهی مداوم ، آخرین کاشت - حداکثر تا دهه اول ژوئن کاشت کنید. شایان ذکر است که گیاهانی که قبلاً کاشته شده اند احساس بهتری دارند ، زیرا آنها همراه با رطوبت زمستانی با رطوبت و مواد معدنی اشباع می شوند.
لازم به ذکر است که عمق کاشت آنتولیز فقط به اندازه بنه بستگی دارد. بنابراین ، نمونه هایی با قطر بیش از 3 سانتی متر تا عمق 15-18 سانتی متر کاشته می شوند ، نمونه هایی با قطر 2.5 تا 3 سانتی متر - به عمق 10-15 سانتی متر ، کمتر از 2.5 سانتی متر - به عمق 7 -10 سانتی متر با فاصله هرچه پیازها بزرگتر باشند ، فاصله بیشتر است ، به عنوان مثال ، برای لامپهای بزرگ ، فاصله باید حداقل 25-30 سانتی متر باشد. اغلب اوقات ارزش کاشت آنتولیز را ندارد ، زیرا گیاهان برای نور خورشید مبارزه می کنند.
مراقبت از فرهنگ
آنتولیز را نمی توان به عنوان بیش از حد عجیب طبقه بندی کرد ، اما مراقبت از آن باید منظم و کامل باشد. آبیاری منظم گیاهان ، جلوگیری از خشک شدن خاک بسیار مهم است. علف های هرز و شل شدن سبک نیز مورد نیاز است.در صورت تمایل (برای سهولت در نگهداری و زمان برای آن) ، می توانید خاک را با مواد طبیعی مالچ کنید. مالچ خاک را از گرمای بیش از حد ، تبخیر سریع رطوبت و علف های هرز محافظت می کند.
آنتولیز به تغذیه خوب پاسخ می دهد. اولین پانسمان بالا در اوایل بهار قبل از کاشت بنه انجام می شود ، حداقل دو هفته قبل ، کود پوسیده و مجموعه ای از کودهای معدنی به خاک وارد می شود ، دوم - در زمان جوانه زدن. پس از زرد شدن و خشک شدن شاخ و برگ ، پیازها باید حفر شوند ، تمیز شوند ، با محلول ضدعفونی کننده درمان شوند ، خشک شوند و در انبار نگهداری شوند.
